Villa Necchi Campiglio - Milaan
Architectuur is beleving.
We kunnen Pinterest afschuimen en duizenden foto's proberen te absorberen. Maar niets evenaart de ervaring van architectuur door rond en vooral in een gebouw te wandelen. De verhouding van ruimtes voelen. Zien hoe de lichtinval kleuren en ruimtegevoel beïnvloeden. Het gebouw in zijn context zien. Luisteren naar de omgeving.
Mijn eerste 'architecturale ontmaagding' was een bezoek aan de kapel van Notre Dame du Haut in Ronchamp (FR). Een echt meesterwerk van Le Corbusier. Op foto nochtans niet zo'n bijzonder gebouw. Maar op die locatie, bovenop een heuvel, met een meesterlijke lichtinval door talloze grote en kleine openingen besef je dat je in een gebouw moet staan om echt te beleven wat de architectuur met je doet.
Daarom vormt een bezoek aan architecturale parels een onderdeel van elke reis.
In 2015 bezochten we drie villa's uit een gelijkaardige periode, maar in verschillende streken.
We beginnen met een minder gekende art deco tempel in het centrum van Milaan: Villa Necchi Campiglio. Gebouwd tussen 1932 en 1935. Ontworpen door architect Piero Portaluppi.
Opdrachtgevers waren de zussen Necchi en de man van oudste zus; Angelo Campiglio.
De Necchi familie startte aanvankelijk in de verwerking van gietijzer, maar is vooral gekend voor de Necchi naaimachines.
Midden de stad plantten ze een villa neer die je normaal in meer landelijke gebieden ziet.
Met een ruime tuin, zwembad en tennisveld.
Terwijl het exterieur gekenmerkt wordt door een strakkere stijl, zien we vooral veel art deco elementen in het interieur. Een geometrische vormtaal waarin rechtlijnige vlakken en ruimtes worden afgewisseld met cirkels en decoratieve details.
Je merkt duidelijk dat nieuwe constructietechnieken de inspiratie vormden voor een voor die tijd gedurfde aanpak. Bijvoorbeeld het gebruik van glas als draagstructuur in de boekenkast. En de mogelijkheid om met grotere glaspartijen een beter beeld te krijgen op de tuin.
Op de eerste verdieping een indrukwekkende hal als dressing met toegang tot de kamers van de twee zussen. In gesloten toestand zien we enkel deuren waarvan enkele een doorgang zijn tot kamer en badkamer. Het gebruik van indirect licht versterkt het perspectief en de vorm van het plafond.
Elke badkamer kreeg een specifieke aankleding met vooral gebruik van natuursteen, spiegels om de ruimtes te vergroten en spiegelende materialen zoals de keramische tegels die het ronde raam herhalen.
In het ganse gebouw ging ook zeer veel aandacht naar de vloeren. Patronen in natuursteen en hout maken van elke ruimte een blikvanger zonder teveel aandacht te vragen.
De smaak van de zussen veranderde helaas wat na de tweede wereldoorlog. Naast het meubilair van Portaluppi werd meer antiek en kunst aangekocht uit de 17e en 18e eeuw. Het huis kreeg zo een meer eclictische stijl. Ook enkele ruimtes werden anders ingericht. Ik bespaar je de foto's...
Enkel de jongste zus bleef moderne kunst verzamelen met onder andere werk van Arp en Magritte.
Het grootste deel van de inrichting bleef echter gelukkig intact en werd goed bewaard. In 2001 schonk de familie het gebouw aan het FAI die het gebouw renoveerde en sinds 2008 openstelt voor het publiek.
De villa was het decor van de film I am love (Io sono l'amore) uit 2009.
Zelf Villa Necchi Campiglio bezoeken kan virtueel of via deze foto's, maar uiteraard nog beter wanneer je eens in Milaan bent. Via Mozart 14. Vlakbij de Corso Venezia en op amper 15 minuten stappen van de Duomo.
Meer info op www.visitfai.it/villanecchi.